1.14.2014

Well..


"Καλός πολίτης"...

Τι να σου πω,θα δείξει...

Ο στρατός.λέει ο λαός,σε κάνει άντρα...Σωστά.
Όχι.Τα επίπεδα της τεστοστερόνης και η ωρίμανση του μυαλού σου δεν ανεβαίνουν level καθαρίζοντας τουαλέτες,κάνοντας σκοπιές με όπλα που δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς και φορώντας το χακί outfit.Ο μοναδικός τρόπος που δέχομαι το σκεπτικο του "ο στρατός σε κάνει άντρα"είναι η ζωή μετά.
Υποτίθεται,μετά το στρατό,γίνεσαι άντρας επειδή υποτίθεται πως πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου και να ζησεις τον εαυτό σου.Υποτίθεται.Οι γονείς υπάρχουν σαν "δίχτυ ασφαλείας",(στην Ελλάδα ζεις κουκλάκι μου,μείνε και μεχρι τα 48 σου στο πατρικό,μπορείς),παρόλα αυτά χρειάζεται μια δουλίτσα να κάνεις τα κουμάντα σου.
Και μπαίνουμε στο βασικό θεματάκι μας...Μετά το στρατό τι?
Δουλειά,σχέσεις,μέλλον.
Βάζω τα σκούρα να πενθήσω τα επόμενα αβέβαια,μη επιτυχημένα μου βήματα.
Προφανώς,θα φας τα μούτρα σου,θα δεχτείς απόρριψη(στη δουλειά εννοώ,στα ερωτικά αποκλείεται,ειμαι μια μαγεία),θα φας σκατά...Αλλά είναι λογικό.Και λιγάκι επιθυμητό.
Εαν δε φας και τα σκατά-λίγα,πολλά αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις-πως θα καταλάβεις αργότερα τι γεύση εχει πραγματικά η επιτυχία?
Μια δουλίτσα θέλουν όλοι για τα προς το ζην.Η για ενα χαρτζιλίκάκι,να μη ζητουν σα δουλικά μονίμως απο τους γονείς...Αλλά που να τη βρεις?Με μεροκάματα των 3 ευρώ την ώρα,τί θα πρωτοκάνεις?
Κλαίμε και σχολιάζουμε τα καημένα τα παιδάκια που βγάζουν το πατρόν στα διεθνή ύδατα για να βάλεις ένα τσίτι,αλλά σε λίγο θα λέμε"Ενταξει,αυτά εχουν δουλειά όμως".Ακου τώρα..
Δε συζητώ καν το "θέλω ν κάνω κάτι πάνω στο αντικείμενο μου".Αντε μωρέ,υπερβολές.
Καν'το χόμπι καλύτερα...
Προφανώς κι εσυ καρδιά μου,πρέπει να ενεργοποιηθείς.Μην κρυβομστε πίσω απο το κρινοδάχτυλο μας.
Η αναζήτηση θα συνεχιστεί για πολλά ακόμα επεισόδια.

Να πιάσω το θέμα των σχέσεων?
Θα το πιάσω απο τα μαλλιά(εγω εχω λίγα όποτε μου βγαίνει το γινάτι).

Η επανένταξη-μια υπερβολή ειμαι- στην καθημερινότητα θέλει λίγο καιρό να συνηθιστεί.
Ισως πρέπει να κάνεις μια επανέναρξη των φιλικών σου σχέσεων.Αυτό εχει να κάνει με την ποιότητα της φιλίας σου βέβαια.
Στα ερωτικά τώρα-ναι,εδω ήθελα να καταλήξω-  ισως πρέπει να κάνεις μια καινούρια αρχή.
Ή να αρχίσεις να ξανα ασχολείσαι με τα αντικείμενα πόθου του παρελθοντικού σου εαυτού.
Εκτός εάν φοβάσαι.Εκτός και αν φοβάται ο άλλος.Εκτός εαν δεν τολμάς.Εκτός εαν δεν τολμάει ο άλλος.
Τότε τράβα σε άλλη χώρα και ζήσε κατι που θεωρείται ιδανικό,ισως επειδη είναι μακρια.Και οχι πραγματοποιησιμο.
Αν θέλεις κάνε περιστασιακό σεξ.Καλό ειναι κι αυτό...Αλλους του κουράζει ευκολα,αλλους τους βοηθάει στο να κρατούν σε ισορροπια την εξαλλη λιμπιντό τους.
Θα το συζητήσουμε αλλη φορά αυτό εις βάθος,δεν προλαβαίνω τώρα,δεν με αφήνει ο εκδότης να γράψω πάνω απο συγκεκριμένο αριθμό λέξεων.Εχει τα δίκια του,Μιλάω πολύ ανάθεμα.

Δεν είπα και τίποτα ακόμα.Τώρα αρχίζει το καλό.

9.14.2013

Part2.


Περηφάνια και Προκατάληψη:
Περήφανο Ελληνόπουλο στην Κύπρο.Τα ημερολόγια.


Μαρτιος 2013(Με κανα δυο updates των επόμενων μηνών).

 Κυριακή πρωί.Μπροστά στη θάλασσα,σε ένα παγκάκι.Τα πολύχρωμα headphones μου βαράνε σε electropop ρυθμούς.Τσιγάρο που  καιγεται στο δεξί χεράκι και ψωμάκια κλεμμένα απο τα μαγειρία του στρατοπέδου στο άλλο.Καφές,σε μπουκαλάκι τοπικού νερού να βοηθάει στην καταπωση της σχεδόν βιαιας καταβροχθισης του πρωινού μου.I am actually happy.Ειμαι αλλου.Κωνσταντίνος,όχι φαντάρος...Ναι,έτσι θα ξεκινήσω λοιπόν.Για να γράψω,χρειάζομαι χώρο.Και δεν εννοώ ενα ομορφο δυάρι με wc και μεγάλα παράθυρα.I mean personal space.Δυσκολάκι,εδώ που βρίσκομαι αυτό.Οπότε δυκολεύομαι να βάλω τις ποικίλες περιπέτειες της αισθητικής μου σε μια σειρά...Για ακόμη μια φορά,πρέπει να κάνω editing στον ίδιο μου τον εαυτό...Πραγματικά.Η εντονη αυτη ποικιλία εικόνων και η τοσο γρηγορη εναλλαγή σε ενα κτιριο με 100 περιπου ατομα ειναι απιστευτη.Αν και το προγραμμα κατανταει ρουτινα,ολα τα αλλα αλλαζουν.Κι ας παραμένουν ιδια.Δε βγαζω ιδιαιτερο νοημα,I know that.That's the point.Καλως ήρθατε στα στρατά.το μεγαλυτερο ενδιαφερον,το ωραιο το ζουμακι,βρισκεται σε ολα εκεινα που δεν εχουν να κανουν με το στρατο.Τα διαλειμματα για τσιγαρο ειναι εκεινα που σε κανουν να σκεφτεσαι το "seriously?".Kουβέντες περι θρησκειας,κοινωνικων θεσεων και σεξουαλικοτητας ειναι τα mustAτακες που μπορουν να πληγώσουν μια πιο ευαισθητη ψυχούλα βγαινουν απο μεγαλα,ανοητα στοματα.Kι ομως ναι,εχω γινει πιο considerate και για τους αλλους.Eμενα προσωπικα δεν με αγγιζει τιποτα.Nobody can do that.


Παρολα αυτα,παρατηρω επιθετικες αποψεις,σχεδον ρατσιστικες προς πασα κατευθυνση με σκοπο την εξαλιψη της διαφορετικοτητας .Ακολουθει αληθινο παραδειγμα.Μια ηλιολουστη μερα,καθως ταχα εκπαιδευομαστε,ακουγεται απο τον μετριο εκπαιδευτη μας "Καποιοι λιαζονται και καποιοι ξεκωλιαζονται.Εδω περα,δοξα τω θεω λιαζομαστε μονο".Μεσα απο το χακι πληθος,πεταγεται καποιος και λεει "ε οχι ολοι".Here we go... "Tι είπες?Τι είναι αυτά που λες τώρα.Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά".Κι εγώ,ο ξυρισμένος παρατηρητής,σχεδόν νιώθω την εσωτερική αντίδραση ενός παιδιού παραδίπλα μου.Το βλέπω στο βλέμμα του.Στην αμυντική στάση του κορμιού του.Τον ενοχλεί αυτό που ακούει.Σχεδόν τον πονάει...Μαλακία του βεβαια,μα κατανοητό.Ευτυχώς το "αστείο" δε συνεχίζεται για πολύ και συνεχίζουμε την "εκπαίδευση" μας.Το παλικάρι κοιτάζει γύρω του και το βλέμμα του πέφτει πάνω στο δικό μου.Βλέμμα ζυγιάσματος.Μάλιστα... ]( Αυτά,τα γράφω καθήμενος στο αγαπημένο μου σποτ εδω μέσα.Σε ένα παγκάκι,ανάμεσα απο φοίνικες,καθώς ο μεσημεριανός ήλιος και η μεσημεριανή σιγή,διεισδύουν στο χακί κορμάκι μου.)Κλείνουμε παρένθεση και συνεχίζουμε με την εκπαίδευση.Εκεί,ενδιάμεσα απο τις αρχές παραλλαγής και κάλυψης(τρελό κομάντο ο Παλάζης),ο εκπαιδευτής(ναι,ο ίδιος με πριν),θεωρεί καταπληκτική ιδέα να μας δείξει ένα "κολπάκι".Στο μέρος όπου νεαρά αγόρια-τα περισσότερα ανίκανα να αρθρώσουν 4σύλλαβες λεξεις και αρνούμενα να χρησιμοποιήσουν την κριτική σκέψη- ζουν και δέχονται πιέσεις απο παντού,"διδάσκουν"(ενω δεν είναι μέσα στην "ύλη"),πως μπορεί κάποιος να δημιουργήσει μια θηλιά για κρέμασμα.Οπως είπα και παραπάνω "seriously?" .Κι όμως.Καθώς τη φτιάχνει τη βάζει στο λαιμό ενός κωλοφάνταρου,τύπου "δες τι ωραία θανατερή γραβάτα σου εκανα".Πηγαίνει να τη βάλει και σε άλλους.Με βλέπει πως τον κοιτάζω και πιθανώς καταλαβαίνει πως εαν με πλησιάσει θα του δαγκώσω το μάτι.Δεν ήρθε,κρατήθηκε...Όμως,αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι πως καθώς γυρίζει το σκοινί ο  "εκπαιδευτής",βγάζει κι ένα ανόητο λογύδριο περί αδυναμίας χαρακτήρα των αυτοχειρων και γενικότερα πόσο κακή ίδεα είναι η αυτοκτονία.Για ακόμη μια φορά,η υποκρισία της "πολιτικά ορθής" συμπεριφοράς/συμβουλής,κάνει την εμφάνισή της.Τ ο "φαίνεσθαι" είναι η βασική αρχή μας εδω μέσα.(Θα ακολουθήσουν πολλά παραδείγματα του "φαίνεσθαι" στην πορεία.Εχω ποικιλία).Για να ξεφύγουμε λιγάκι απο τη σοβαρότητα του θέματος με τη θηλιά,αποφασίζουμε να παίξουμε ένα "παιχνίδι".S &M δεσίματα με σκοινιά,"υπο την σκέπη" της εκπαίδευσης οπλιτών,πρώτη φορά βλέπω.Δένουμε δυο αγόρια και τα βάζουμε να βρουν τρόπο να ελευθερωθούν,διχως να κόψουν ή να λύσουν τα δεσμά τους.Καλησπέρα Χάρι Χουντίνι,it's me.Δε γνωρίζω ποιά θα ήταν η επιβράβευση εαν κατάφερναν να λυθούν.Φαντάζομαι όμως πως θα υπήρχε κάποιο cue for the porno music.Τώρα που αναφέρθηκα στο "porno music",όντας άνθρωπος που λειτουργεί συνειρμικά κατα κύριο λόγο,θα πάω κάπου αλλού.Another time,same place though,δυστυχία μου...Μουσικό διάλειμμα.Πάμε κορίτσια.Girls Aloud βεβαίως.Αφήνουμε για λίγο στη άκρη τα ελληνικά χιτς που παίζουν στους κοινόχρηστους χώρους.Ναι,όντως τις προάλλες στη λάντζα,καθώςέπλενα δίσκους,εκανα "αρμονίες" στη Νατάσα απο "Απέναντι".Και γούσταρα κιόλας.Στο free το time μου όμως,καλή ώρα,αρπάζω τα υπέροχα,πολύχρωμα αρκουδοheadphones μου και κάνω δεύτερες στις δεύτερες μα αγαπημένες Saturdays.Kαι στη Cheryl.Kαι στη Roisin.Εκεί ναι,γουστάρω λίγο παραπάνω.Όταν μπαίνει δε το "Οn The Metro" απο G.A.παθαίνω επιληπτικό pure-pop ντελίριο.Ευχαριστώ κορίτσια μου.By the way.καλή συντροφιά μου κρατάει και η Δούκισσα η Νομικού.Ναι,ναι,ξεκίνησε ραδιοφωνική εκπομπή στο νησί η φίλη.Καλή κι αυτή,κεφάτα και τα χιτς.Thanks,gurl..!{Ανάβω τσιγάρο και συνεχίζω,μισό...Κάποια στιγμή η Δούκισσα,καθώς έκανε "ανάλαφρο chatting" με τους ακροατές της,αναφέρθηκε στο κεφάλαιο "ραντεβού".Καλά,ψέμματα λέω,απλώς θέλω να γυρίσω το θέμα προς τα εκεί.Dating στα στρατά.Δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να πετύχει αυτό.Μη νομίζεις,εχω κάνει την αρχή καιρό τώρα.Βιωματική η ανάλυση,όχι μαλακίες.Εχω βγει ραντεβουδάκια το κωλοφάνταρο.Για λόγους ερεύνης,προφανώς.Aσε,το ένα "περιστατικό" συνεχίζει.(Update:Ναι μπα!Μας τελείωσε.Αλλά προέκυψε άλλο.Καλύτερο.Έτσι πάει.Απο εκεί που μου ερχόντουσαν μηνύματα του τύπου"Μπήκες στη ζωή μου ξαφνικά και πλέον δε μαλώνω με τον ίδιο μου τον εαυτό επειδή εχω κάτι τόσο ωραίο να σκέφτομαι",καταλήξαμε στη λειψή η μηδενική επικοινωνία.Life gets in the way,life goes on.Σκουπίζω δάκρυ και συνεχίζω).Ας αναφερθώ πρώτα στη γλώσσα.Παρατηρώ,πως ο εγκέφαλός μου,βάζει αυτόματο translator.Δεν ακούω κυπριακά.Το μυαλό βρίσκει τρόπους για να περάσεις καλά.Thank you brain!Τελικώς,αν και προκατειλημμένος,βλέπω πως ήταν εύκολο να υπερπηδήσω αυτό το "εμπόδιο".Υποφερτό.Κατάρριψη προκατάληψης ή τουλάχιστον προσπάθεια κατάρριψης,check!My God,I am growing up.Mέσω ενός απλού ραντεβού,παρατηρώ πόσο εύκολο είναι τα να νιώσω καλά.Απλά και μόνο φορώντας την "πολιτική" περιβολή μου και κάνοντας πράγματα που έκανα κι όταν είχα γένια(αχ,γένια) ξαναγίνομαι ο Κωνσταντίνος.Γένια μπορεί να μην έχω(αχ,γενια),αλλά ακόμη κι αυτό το ξεχνάω.Μέχρι να με δω σε καθρέφτη βέβαια.Εκεί καταλαβαίνω πως η στιγμιαία "ξεγνοιασια" δεν υπερέχει της ανιαρής,σκουροπράσινης καθημερινότητάς μου...Anyway,στα ραντεβού,βλέπω πόση δυναμική έχει η επικοινωνία με έναν άγνωστο στην τελική άνθρωπο,απλά και μόνον επειδή ανήκει στον "εξω κόσμο".Μακρια απο τα τετριμμένα λογάκια,τις στρατιωτικές στιγμούλες.Το πόσο ενδιαφέροντα ακούγονται ακόμη και τα χαζολογάκια του έξω κόσμου είναι απίθανο.Τα κοινά που μπορείς να βρεις -και δεν εννοώ το "σε ποιο κέντρο παρουσιάστηκες ή/και "ποια σειρά είσαι ρε ψηλέ"- είναι refreshing.Όπως έχω πει τόσες φορές...Κωνσταντίνος,όχι φαντάρος.That's the refreshing part.Η στιγμιαια εκείνη σχεδόν δροσερή αίσθηση που ξεπλένει τη σπαρίλα του χακί. Κι όμως,υπάρχει και κίνδυνος στις εξωτερικές αυτές επαφές.Τις προάλλες υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας του θανάτου μιας σχέσης.Πόνος ψυχούλας και μεγάλα λογάκια απο τον φυλακισμένο προς την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής.There,there.You'll get over it.Ή θα αυτοκτονήσεις και θα σε κλαίνε.Τη θηλιά για να κρεμαστείς,μας έμαθαν πως να την κάνουμε.Κάν'το εδώ κοντά μου όμως,μήπως και πάρω καμιά απαλλαγή λόγω ψυχολογικών τραυμάτων.Αντε,με το καλό.Άλλο παράδειγμα που έχω ο παρατηρητήε,είναι το εξής.Τις προάλλες,καθώς είχα σκοπιά,ακουγα μια συζήτηση μεταξύ δυο νεαρών (αντε,καλα) αντρών.Ο ένας,20 ετών,κλαιγόταν για τη γκόμενα στον άλλο.Έλεγε την πικρή του ιστορία.Η γκόμενα,έπιασε δουλειά σε μπαρ,οπότε αυτός φοβάται μη του τη γαμήσουν την πουτάνα.Ούτε αυτήν εμπιστεύεται,ούτε τα λιγούρια/εν δυνάμει γαμιάδες της αρραβωνιάρας.Αντε καλα,το δέχομαι μωρέ.Μέχρι να ακούσω το εξής σοκαριστικό.Η γκόμενά του είναι 15 χρονών.Τa-daa!Seriously τώρα?Eίμαστε σοβαροί?Και να 'χεις και τον άλλο το φίλο να του δίνει συμβουλές της πούτσας μα ταυτόχρονα βάζοντάς του τρομερά φυτίλια.Εχω μείνει χοντρομαλάκας.Εύχομαι να υπήρχαν σφαίρες αυξησης εγκεφαλικής δραστηριότητας.Θα τους πυροβολούσα σίγουρα.Οχι,δεν τελειώνει εδώ το εγκεφαλικούλι μου.Ο "έμπειρος" λέει τις δικές του εμπειρίες.Μιλάει για τη σχέση του.Πόσο την εμπιστεύεται.Πόσο σοβαρά τη βλέπει.Είναι και μεγάλη η γκόμενα όπως λέει.Είναι 26.Ε,ναι σχεδόν γεροντοκόρη στο χωριό τους.Και μετά απο τα παραπάνω,ακούω και το πόσο καιρό είναι μαζί.Ένα μήνα.Ε,μπράβο.Τα χειρότερα εύχομαι.Ζώα!Αντε,πηγαίνετε να βγάλετε καμιά φωτογραφία με τα όπλα,έχοντας ετοιμοπόλεμο,ερωτικό ύφος να τις στείλετε στις πουτάνες σας,να λιγωθούν.Αυτό που όλα τα κομάντα,παίρνουν και μπλαζέ ύφος στρατιώτη,είναι το "βούτυρο στο ψωμί μου".Λυπάμαι βρε χωριατάκια,δεν τα καταφέρνετε.Καθόλου .Οι σχέσεις εξ αποστάσεως λόγω φανταρικού όντως,δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολες ή διασκεδαστικές.Το βάρος που μπορεί να νιώθεις,πως ο άνθρωπός σου,βρισκεται μακριά σου κάνοντας κάτι που δεν επέλεξε...Οχι,οχι εγω...Ενας φίλος...Τώρα που βρίσκομαι εγώ μέσα,βλέπω και το πως μπορεί να το βιώνει και ο φυλακισμ--εννοώ ο προστάτης/πατριώτης/κομαντο.Single είμαι,αυτή τη στιγμή,χαρείτε.Ποτέ μη λες ποτέ όμως.Μπορεί ό,τι κι αν έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου πως δεν θα κάνεις(ή δεν θα ξανακάνεις) να το κάνεις χωρίς να το συνειδητοποιήσεις.Caught in the moment,head over hills και λοιπά εγγλέζικα.Και στην τελική,για να το παίξω και intellectual,όπως είπε ο Χαϊνερ Μίλερ, "το άλμα,όχι το βήμα,είναι αυτό που καθιστά δυνατή την εμπειρία".Συμφωνώ βρε Χαϊνερ.Και για ο,τι προκύψει,θα ενημερώσω εν καιρώ.Αγωνία.Η αναμονή είναι ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό της εμπειρίας αυτής.Αναμένατε λοιπόν.Κι εγώ αυτό κάνω.





  

3.07.2013

Sunday.


Στις εξόδους μου,πολλές φορές,θυμάμαι τον "πολιτικό,κακό,γεμάτο άσκοπες καταχρήσεις εαυτό μου.
Καφέδες μέχρι να τρυπήσει το στομάχι.Τσιγάρα μέχρι να τρυπήσουν τα πνευμόνια.Βοτκα για να ζεσταθεί το συκωτάκι.
Καταλήγεις κωλοφάνταρο σε γαμιστρώνα της Λάρνακας.23 ευρώ οι 5 ώρες για 2 άτομα(10 ευρώ επιπλέον για κάθε έξτρα άτομο,ενημερώνει το πλαστικοποιημένο ταμπελάκι).Κι όμως...
2 ώρες αργότερα,περίπατος με το τελευταίο τσιγάρο του πακέτου.Ευτυχώς,εχω καβάτζα έναν καπνό.
Aeroplane,στα ακουστικά μου.Ανάγκη για "σοβαρή" στέρεα τροφή και όχι σοκολάτες και λοιπές μαλακίες...
Skype με την πατρίδα.Συναίσθημα πως τελικά κάπου ανήκω.Κάπου πέρα απο αυτή τη γύμνια του προσώπου μου...Όλα αλλάζουν και όλα ίδια μένουν.
 Για ακόμη μια φορά θυμάσαι το μότο σου."Ποτέ μη λες ποτέ".
Ευχάριστες εκπλήξεις με τη μορφή μηνυμάτων ενδιαφέροντος απο ατομα που δεν περίμενες...

Με μια λέξη...Κυριακή.

1.06.2013

Travel.

Πιστεύω πως θα μπορούσα να βάλω στη σειρά πολλές ομορφες,ευχάριστες στο ακουσμα και πιθανως συγκινητικές λεξούλες,μα δε θα το κάνω.
"Δεν υπάρχει λόγος",λέω πρώτα στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα και να βιώσω την αναχώρηση πολύ πιο ομαλά.
Το αναγκαστικό ταξίδι στο τάχα άγνωστο,είναι λιγάκι περίεργο,όντως.
Παρόλα αυτά,σκοπεύω να μην ανησυχήσω την ψυχούλα μου με σκέψεις ή λοιπά καθολου κεφάτα συναισθήματα.I won't do feelings.

It is an adventure.Οχι πως είμαι και περιπετειώδης τύπος.
It is something new.Μου αρέσει να είμαι σταθερός στα περισσότερα πράγματα στη ζωή μου.
It is something obligatory.Δε μου αρέσει να με αναγκάζουν να κάνω πράγματα.

Κι όμως. I am so gonna have a good time.
Let's do it...
"And may the odds be ever in your favour".
Ναι,μάλιστα.

Λακωνικός ο φίλος απόψε...
Καλη μας χρονιά.

1.01.2013

NY.


Eχω να γράψω αρκετό καιρό.
Η ταχα φύλαξη της πατρίδας μου παίρνει πολύ χρόνο.Σίγουρα,αυτό φταίει.
Παρόλα αυτά,θέλω τόσα να γράψω..Τόσα πολλά,που ο εγκέφαλός μου δεν μπορεί να τα βάλει σε μια σειρά....
Ιδέες κάνουν την εμφάνισή τους τόσο ξαφνικά,σαν να γίνονται μικρές τάχα intellectual εκρήξεις στο υποτιθέμενα πειθαρχημένο μου μυαλουδάκι.Μα χάνονται,αλλιώνονται τόσο ξαφνικά.Μα κάνουν τη εμφάνιση τους συνεχώς,ξανά και ξανά.Ακριβώς όπως τα φρεσκοξυρισμένα μου γένια.Κάθε μέρα,βγάζουν σιγά σιγά το κεφαλάκι τους,γνωρίζοντας πως αναπόφευκτα,λιγο αργότερα θα χαθούν και πάλι...Φαυλος ο κύκλος.Θα μας κουράσει...

"Κωνσταντίνος.Οχι στρατιώτης".

Μια θολούρα,μια έντονη κάπνα υπάρχει σε αυτό το μυαλό που κιτρινίζει,όπως τα δάχτυλά μου.
Για λίγα δεύτερα όμως,σε εκείνες τις στιγμές του "φρέσκου αέρα",καθαρίζει.Μια βραχυπρόθεσμη ελευθερία. Κωνσταντίνος.Όχι στρατιώτης.

Αναγκαίο το κακό.Τάχα καλή η καρδιά.

Εχω τόσα πολλά ακόμα που θέλω να αποτυπώσω σε αυτό το μιζεροημερολόγιο σκέψεων.Σχεδόν πονάει το κεφάλι μου...Μάλλον οφείλεται στο γεγονός πως ο εγκέφαλος μου έχει χαμηλή ταχύτητα λειτουργίας.Είναι που πρέπει να βρίσκομαι σε mode "υποταγής" .
Σωστά.Βitch,please...

'Till next time,λοιπόν...

Καλή Χρονιά ΘΑ έχουμε.
Αφου το λέω,έτσι θα είναι...

11.12.2012

Let's.



"Εσύ είσαι για να προκαλείς αδυναμίες".

Ας ξεκινήσω έτσι...
Είμαι ε?Μπράβο μου,λοιπόν.

Όταν κάποιοι άνθρωποι που σε ξέρουν ελάχιστα σου λένε τέτοια λογάκια,τότε κάτι κάνεις καλά.
Κι απλά ωραίος να είσαι μπορείς να το καταφέρεις.
Στην προκειμένη,σημαίνει πολλά παραπάνω μιας και αναφερόντουσαν (και) στην ψυχούλα μου.
Όταν σε ευχαριστούν που σε γνώρισαν,τότε νιώθεις τόσο όμορφα.Κάτι κάνεις σωστά.
Δεν φταίω εγώ που είμαι έτσι λοιπόν.Οι άλλοι φταίνε που μου τα λένε.
Και το ξέρω πως θα γίνω ακόμα χειρότερος και θα με εκτιμήσω ακομη περισσότερο,μετά το φανταριλίκι.
Η ποικιλία των ανθρωπων που θα συναντήσω θα με τρομάξει σε περιπτώσεις ή θα με βοηθήσει να καταλάβω κάτι φρέσκο για μένα.
Bring it on και τα λοιπά...

Και τώρα που είπα για στρατό...
Κάποιες φορές το timing σου μπορεί να είναι για πέταγμα.
Προκύπτει απο το πουθενά δουλειά,αλλά δεν μπορείς να τη δεχτείς επειδή φέυγεις.
Προκύπτουν ποικίλες ευκαιρίες,αλλά και πάλι,δεν μπορείς,έχεις να πας φαντάρος.

"Θέλω να φιλήσω τις λέξεις σου".

Επειδή έχεις όλο αυτό του στρατού πάνω απο το κεφάλι σου,όσα σκέφτεσαι μπορεί να μην εχουν λογική.Ή να παραέχουν και να μην θέλεις απλά να τα αντιμετωπίσεις.
Ξαφνικά πάνω στο χαζολόγημα και στο γεμάτο με υφέρπουσες ερωτικές/"πεσιματικές" πινελιές χιουμορ,αρχιζεις να σκέφτεσαι σοβαρά κάποια πράγματα.Τύπου "Βρε λες?" και "Ναι μεν,αλλά τι θα γινόταν εαν..." .


Κι εδω ταιριάζει αυτό που μου είπαν λοιπόν,"Κωνσταντίνε,φεύγεις φαντάρος..."
Οπότε shut the fuck up και σταμάτα να σκέφτεσαι τόσο.
"Nαι,αλλά τωρα αρχισαν να μιυ μπαινουν ιδε--"
"Σκάσε,όχι."


Εχω 52 πραγματα στο μυαλό μου.Περι φανταρικού,περι φιλίας,καθημερινότητας.Και θνησιμότητας επίσης.
Η θνησιμότητα ,θεωρείται απο όλους μας το πιο δεδομένη,σε αυτη τη ζωούλα.Τάχα.
Είναι μέχρι να χτυπήσει την πόρτα.Τη δική σου ή την παραδιπλανή.Εκει είναι που συνειδητοποιείς πολλά και  βάζεις καποια πράγματα -εστω προσωρινά-σε μια σειρά.Και ύστερα λες "Κωνσταντίνε,σκασε.Δεν θα έχεις γένιαΔεν πειράζει".

Και ναι όντως,τελικά δεν πειράζει...

Και καθως γράφω αυτες τις σειρούλες,το καταλαβα...
Όντως,φευγω.Αλλάζω καθημερινότητα.Αφήνω το comfort zone μου,για μέτριους ανθρώπους.

Μα,όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.
Κρατάω αυτό,λοιπόν.


10.22.2012

What if.



Συνειρμός.
H λέξη που ίσως καθορίζει τη ζωούλα μου.
Η λέξη που εάν δεν υπήρχε στο λεξικό μου,θα υπήρχε σίγουρα μια ρυτίδα λύπης ανάμεσα  στα φρυδάκια.
Μια ιστορία,μπορεί να ξεκινήσει απο το σημείο Α και να καταλήξει στο Β.Ε,ναι.Πιθανότατα θα κάνω ένα πέρασμα κι απο όλα τα γράμματα,δίχως συγκεκριμένη σειρά και θα καταλήξω στο Β.
Το πιο τρομακτικό ή ισως το πιο όμορφο σε όλο αυτό είναι πως υπάρχει μια τάξη στη σκέψη.Δεν είναι σαν να υπάρχει ένα μόνιμο,συνεχές εγκεφαλικούλι.Φιου.
Θέλω να γράψω πολλά.Ίσως δεν μου ταιριάξουν όλα στην δίχως συνοχή σκέψη μου.Ή στο συγκεκριμένο κείμενο.Τελικά ίσως να πω "Καλημέρα εγκεφαλικούλι".Αλλά μιας και λειτουργώ έτσι συνειρμικά μπορεί να θυμηθώ στην πορεία 52 διαφορετικά πράγματα.Δεν ξέρω λοιπόν το μέγεθος αυτού του κειμένου.Μπορει να ειναι δυο γραμμάρια παπαριάς.Μπορει 5 κιλά σοφίας.
Αγωνία.

Ο τάχα απολογισμός της προηγούμενης χρονιάς συνεχίζεται.Τελικά το φανταριλίκι,περα απο τη χρωματική του παλέτα,εχει και άλλα ευχάριστα...
Εχω αποτρελαθεί να αναφέρομαι στις σχέσεις.Κι ομως,δεν τελειωνει ποτέ αυτό το κομμάτι.Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.It's a never ending story.
Πωπω,how deep.

Kαι συνεχίζω.


"It's not just our timing.It's also us.We are wrong."

Πιο true προταση,ίσως δεν υπάρχει.Ετσι πάει η χρονιά και για μένα αλλά και για πολλούς ακόμα.Δεν με νοιάζει για τους άλλους ιδιαιτερα.It's all about me.
Χθες το βράδυ,είχα μια κουβέντα.Mε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να έχει μια μονογαμική σχέση.Δυσκολεύεται.Πολύ.


"Με θέλεις.Με γουστάρεις.Ειμαι ο άνθρωπος που θα ήθελες να έχεις σχέση αλλά για κάποιους λόγους δεν μπορεσες.Γι'αυτό δυσκολεύεσαι να είσαι σε μονογαμική σχέση με κάποιον άλλο.Δεν γινεται να με αντικαταστήσεις".

Όχι,δεν ντράπηκα να το πω,όσο μη-πολιτικά ορθό και αν ήταν.
Ναι.Ίσως ακούγεται τρομερά αλαζονικό.
Αλλά όπως φαίνεται η αλαζονεία αυτή εχει βάση.Γινεται συνώνυμο της αλήθειας.
Κι αυτό επειδή η μόνη απάντηση που πήρα ήταν. "Εχεις δίκιο."
Βρε το ξέρω.

Οχι πως εγώ  είμαι τρομερά συγκροτημένος και πως τολμάω συνέχεια.
Τις προάλλες επέστρεψα σπίτι μου στις 5.30 το πρωι με τα πόδια.
Για μια ώρα περπατούσα ακούγοντας μουσική και βλέποντας ερημους,απο ανθρώπους,δρόμους.
Είδα μέσα απο το πρίσμα της κουρασης,της νύστας,της δροσερής εκείνης ώρας που όλα αρχίζουν να έχουν ένα γκρίζο χρώμα.Εσβησα τις περίπλοκες γραμμές του "κοινωνικά σωστού" του "τακτ"  ή δεν ξέρω κι εγώ πως να το θέσω.
Είδα πόσο απλά είναι τα πράγματα.Πόσο ευκολο είναι να προσπεράσεις κάποια χαζά εμπόδια που έχεις βάλει εσυ ο ίδιος στον εαυτό σου.Πόσο ευκολο είναι να πεις τρεις γαμημένες λέξεις σε έναν άνθρωπο που σου αρέσει.Πόσο ευκολα καποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν,εαν παραστρατήσεις απο το μονοπάτι της συνηθισμένης σου καθημερινότητας.
Αλλα μετά,έφτασα σπίτι.Ξάπλωσα,κοιμήθηκα και ξύπνησα την άλλη μέρα.
Τεντώθηκα,εβρισα την πλάτη μου επειδή και πάλι πονούσε και σηκώθηκα.
Θυμήθηκα το όνειρό που είδα για τρίτη φορά μέσα σε 5 μέρες.
Και όλα έγιναν ξανά δύσκολα.
Χαζό παιδί...Άνθρωπος.

"Just once.Just a kiss.Just a moment".

Αυτό πιστεύω πως θα χρειαστεί για να καταλάβω πολλά πράγματα.Για μένα,για σένα.
Το ονειρό που εχω δει 3 φορές σε τόσο μικρό διάστημα.Κάποια πράγματα αλλάζουν.Κάποιοι χώροι,κάποια πρόσωπα.Αλλά όχι το αποτέλεσμα.Η ανάγκη αυτή.Της ένωσης.Της στιγμής που καποιες άμυνες πέφτουν.
Σίγουρα,φταίει και το γεγονός πως πηγαίνω φαντάρος.Απομακρύνω τον ίδιο μου τον εαυτό απο εμένα.Αποστασιοποιούμαι.Μπαίνω σε άλλο mode,επειδή ξέρω πως αυτά που έχω συνηθίσει,θα απομακρυνθουν κι αυτά απο εμένα για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Ναι βρε μαλάκα,γι'αυτό πρέπει να τολμήσεις.Τι σε νοιάζει?Το μόνο που θα κερδίσεις είναι χρόνος.
Η ποικιλία των "what ifs" σου μπορεί απλά να μικρύνει.


Πάλι δεν ξέρω τι έγραψα.
Δεν μπαίνω στη διαδικασία να διαβάσω το κείμενο και να κάνω editing.
Οι στιγμές που γράφω,καταλήγουν να είναι θεραπευτικές ενίοτε,οπότε δεν θα τις χαλάσω με διορθώσεις.

Και κατι ακόμη,ετσι για αλλαγή."Αντι επιλόγου" ας το ονομάσουμε.

Καλά ρε,εδω τα νυχια μου με το νυχοκόπτη δεν μπορώ να κόψω σωστά,θα μου δώσουν και όπλο?

Αυτά.