4.03.2010

Random.

Ένα ποίημα,έτσι...για το καλό.

Ήρθε η ώρα της Λαμπρής,
Ώρα να αναστηθείς.
Κρεατάκι να γευτεις,
Σόρρυ αν γίνω αναιδής.

Σε αυτήν την Πασχαλιά,
Θα περάσουμε καλά.
Με κατσίκια,με κοψίδια
Και με 8 κιλά κρασιά.

Μα σαν πέσει το σκοτάδι,
και ηρεμήσουν οι ρυθμοί,
Το στομάχι θα πονάει,
και θα κάνεις όλο "γκούκ".

Μα δεν φταις εσυ που τώρα,
Δεν μπορείς,ούτε μιλιά.
Φταίει το αρνάκι του γαλάκτου,
που ήταν 100 κιλά.

Και αυτό που θα ποθείς
περισσότερο απ'όλα,
Θα είναι μια "σουρωτή"
ή μια ωραία "coca cola".

Αυτά,τελεία.

4.01.2010

Rebirth.

Κανένας άλλος δεν το θέλει,όπως φαίνεται,
πέρα απο εσένα και απο εμένα...
52 εμπόδια,με εισαγωγικά ή δίχως.
Χωρίς αξία,μα αρκετά επώδυνα.
Γιατί ακόμη και ο χρόνος,εναντιώνεται?
Γιατί οι μίζερες συνθήκες πληγώνουν τόσο διακριτικά,
όσο ένα αόρατο,μεταξένιο μαχαίρι?
Το νιώθεις σαν χάδι,αλλά σαν κατεβάσεις το κεφάλι σου,
βλέπεις πληγές...

Ήρθε η ώρα να σε βγάλω απο πάνω μου,
να σταματήσω να σε φοράω,
για να μπορέσω να συνηθίσω την αλλαγή
και για να μην καταστραφεί το όνειρο.
Με ή χωρίς εισαγωγικά.