Single.

Ευτυχία και ανασφάλεια...
Αυτό αισθάνεσαι όταν τολμάς ή όταν γνωρίζεις κάτι καινούριο.
Η πρώτη φορά για οτιδήποτε κι αν κάνεις ή αισθανθείς,
χαράζει την ψυχή σου αιώνια...

Η συνύπαρξη αυτής της ευτυχίας,με το φόβο και τις αναμνήσεις είναι τρομακτική.

But that's just fine...

>>Start.

Ego.

Εγωκεντρικός...Εγωιστής.
Λέξεις που με προσδιορίζουν,σίγουρα.

Τελευταία όχι σε όλα τα θέματα...
"Πάρ'το και λίγο προσωπικά,πάρ'το εγωιστικά......"
Το ακούω αρκετά τις τελευταίες μέρες,μετά απο συζητήσεις.
Πρωτη φορά που δεν μπορώ όμως..Κι ας μπορούν οι άλλοι.

Δεν φταίω εγώ.

Φταίει που δεν έχω φάει τα μούτρα μου ποτέ...

Μπορεί να είμαι μαλακισμένος,ηλίθιος,βλαμμένος,χαζός.
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν με νοιάζει.

Μάλλον ευτυχώς,δυστυχώς...

Broken.

Επιτρέπεται να μου λείπεις?
Επιτρέπεται να σε αναζητάω?
Ρωτάω γιατί δεν ξέρω εαν είναι "πολιτικά ορθό" σε μια τέτοια κατάσταση...
Επιτρέπεις να σου λείπω?
Επιτρέπεις να με αναζητάς?
Θα ήθελα να γνωρίζω...
Αλλά κοίτα τι έγινε.Δεν μπορώ...
Οριστικά?

...

Curse.

Μια ωδή στην παράνοια...

Μήνας Μαιος.
Ουρολόγοι,ωτορρινολαρυγγολόγοι,δερματολόγοι,γαστρεντερολόγοι..
ίσως ένας ψυχολόγος σύντομα...
Με ΄γεια μου!

Ποιο τσιμπούκι με καταράστηκε?Να πάει να τρυπηθεί με κανέναν σκούρο ή μη,
μπας και ηρεμησω κι εγώ...
Αλλά θα μου πεις,όμορφος,εξυπνος,χαρισματικός,μορφωμένος και όλα τα καλά είμαι ο πούστης...
Αλλα γιατί βρε τρύπιο ζώο με καταράστηκες...Της μανας σου το κουτί,παλιόσκυλο...

ΝΑΙ,εχω της Παναγίας τα νεύρα...Τόσα που έψες αργά τη νύχτα,δαγκωνόμουν μόνος μου και δεν κοιμήθηκα καθόλου...
Με ΄γεια μου και πάλι!
Αλλά ξέρω ποιος φταίει(πέρα απο τα ζηλόφθονα τσιμπούκια)...
Οι Μοίρες!
Αυτές οι κακογερασμένες σαβούρες που βαριούνται και παίζουν με νήματα...Πλέξε καμια κάλτσα στον στρατιώτη βρε πουτάνα και άσε τα άλλα τα νήματα...Αργόσχολα σκυλιά!γαβ,γαβ και τα λοιπά...

Επειδή τώρα κουράστηκα,πάω να κραυγάσω δυνατα στο μπαλκόνι μου...
Με ΄γεια!(ναι,είναι "motto",deal with it!)

Finish.

Ο καιρός περνάει...
Ώρες,ημέρες,εβδομάδες,μήνες...
Αυτός ο "αγώνας δρόμου",
είδικά για τους άπειρους,μη "αθλητικούς" τύπους
είναι τρομακτικά μεγάλος...
Μα όταν το σκέφτεσαι,όσο κι αν κουράστηκες,δεν το μετανιώνεις.
Πήρες το μετάλλιό σου...

Τελικά ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα...
Σαν μια βαθιά ανάσα...

Ναι,σαν μια βαθιά ανάσα...Καταπίνοντας ξυράφια.

Random.

Ένα ποίημα,έτσι...για το καλό.

Ήρθε η ώρα της Λαμπρής,
Ώρα να αναστηθείς.
Κρεατάκι να γευτεις,
Σόρρυ αν γίνω αναιδής.

Σε αυτήν την Πασχαλιά,
Θα περάσουμε καλά.
Με κατσίκια,με κοψίδια
Και με 8 κιλά κρασιά.

Μα σαν πέσει το σκοτάδι,
και ηρεμήσουν οι ρυθμοί,
Το στομάχι θα πονάει,
και θα κάνεις όλο "γκούκ".

Μα δεν φταις εσυ που τώρα,
Δεν μπορείς,ούτε μιλιά.
Φταίει το αρνάκι του γαλάκτου,
που ήταν 100 κιλά.

Και αυτό που θα ποθείς
περισσότερο απ'όλα,
Θα είναι μια "σουρωτή"
ή μια ωραία "coca cola".

Αυτά,τελεία.

Rebirth.

Κανένας άλλος δεν το θέλει,όπως φαίνεται,
πέρα απο εσένα και απο εμένα...
52 εμπόδια,με εισαγωγικά ή δίχως.
Χωρίς αξία,μα αρκετά επώδυνα.
Γιατί ακόμη και ο χρόνος,εναντιώνεται?
Γιατί οι μίζερες συνθήκες πληγώνουν τόσο διακριτικά,
όσο ένα αόρατο,μεταξένιο μαχαίρι?
Το νιώθεις σαν χάδι,αλλά σαν κατεβάσεις το κεφάλι σου,
βλέπεις πληγές...

Ήρθε η ώρα να σε βγάλω απο πάνω μου,
να σταματήσω να σε φοράω,
για να μπορέσω να συνηθίσω την αλλαγή
και για να μην καταστραφεί το όνειρο.
Με ή χωρίς εισαγωγικά.

Fairytale.

Μια φορά κι έναν καιρό..........
Μπα!

Κάποτε ήταν ένας Κωνσταντίνος,του οποίου η ζωή ήταν σαν παραμύθι.
Υπήρχαν πρίγκιπες,υπήρχαν πριγκίπισσες...
Ζούσαν λαίδες και βασιλιάδες.
Υπήρχε μαγεία."Ξόρκια" και "φίλτρα" που μεταμόρφωναν τους ανθρώπους σε πλάσματα
τελείως διαφορετικά απο αυτό που ήταν.
Ζούσαν δαίμονες,κακές μάγισσες,έπρεπε να ξεπεράσει 52.000 διαφορετικά εμπόδια και δυσκολίες...

Υπήρχε αγάπη,υπήρχε μίσος.
Κλάμα,πόνος,γέλιο,διασκέδαση,γαλήνη,στεναχώρια.

Υπήρχε happily ever after...?
Ίσως...Για αυτό θα έχουμε αγωνία.

Fingers crossed.

Poison.

Πω ρε,crap!
Μπορεί κάποιος να με σώσει απο τον μαλακισμένο εαυτό μου???
"Δεν την παλεύω κάστανο",όπως ίσως γαυγίσουν τα τρύπια αμόρφωτα ζώα...
Μια τάχα αφορμή...
52 χοντρομαλακίες περνούν απο το μυαλό μου και καταλήγω να νιώθω μαλαπερδέ,για τον χοντρο τον πούτσο...
Μπράβο βρε χαμούρι,με 'γεια σου.

Αλλά δεν φταίω μόνον εγώ...Γιατί οι άνθρωποι δεν φέρονται ΠΑΝΤΑ όπως θέλω εγω???
Να πάτε να φάτε εναν χοντρο,αφράτο πούτσο,ζώα...
Ο κόσμος περιστρέφεται γύρω αποεμένα και όποιος πει το αντίθετο να το κλείσει.Δεν θέλω να ακούσω την τάχα αλήθεια,πειράζει???

Ακριβώς.

Months.

Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα..
Μα εγώ εδώ,κολλημένος...
Ποτέ μου δεν περίμενα πως ένα "κόλλημα",
θα ήταν ό,τι πιο ευχάριστο μου έχει συμβεί...

Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα..
Μα εγώ εδώ,κολλημένος...
Ποτέ μου δεν περίμενα πως ένα "κόλλημα",
θα ήταν τόσο επικίνδυνο να καταστρέψει την ευτυχία...

Βρες την απάντηση στο τάχα αινιγμά μου...
Ελπίζω να κάνεις,όχι έξι μήνες,αλλά χρόνια ολόκληρα μέχρι να βρεις τη "λύση"...

Σ'ευχαριστώ.

Want.

Θέλω να με κοιτάζεις,μέχρι τα μάτια μας να ματώσουν.
Θέλω να με φιλάς,μέχρι να χάσουμε την αίσθηση της γεύσης.
Θέλω να με δαγκώνεις,μέχρι να κόψεις τη σάρκα μου.
Θέλω να με χαιδεύεις,μέχρι το δέρμα μου να γίνει σαν γυαλόχαρτο
και να αρχίζω να ξεφλουδίζω...
Θέλω να με καταστρέψεις.
Με την καλύτερη,την πιο διαστροφική έννοια.

Αυτό θέλω...
Πες μου,εσύ τι θέλεις?

Reconnect.

Η γεύση του εγκεφάλου μου,είναι παράξενα γλυκόπικρη.
Τόσο πολύ.....Τη γεύομαι.
Απο τη μια,άνθρωποι του παρελθόντος σε παρασύρουν
στην εξαιρετικά θολή,γεμάτη αναμνήσεις δίνη...
Απο την άλλη,άνθρωποι του παρελθόντος,σε παρασύρουν
στην εξαιρετικά θολή,γεμάτη αναμνήσεις δίνη...

Επαναλαμβάνομαι?
Δεν φταίω εγώ...Η δίνη.