Let's.

"Εσύ είσαι για να προκαλείς αδυναμίες".

Ας ξεκινήσω έτσι...

Είμαι ε?Μπράβο μου,λοιπόν.

Όταν κάποιοι άνθρωποι που σε ξέρουν ελάχιστα σου λένε τέτοια λογάκια,τότε κάτι κάνεις καλά.

Κι απλά ωραίος να είσαι μπορείς να το καταφέρεις.

Στην προκειμένη,σημαίνει πολλά παραπάνω μιας και αναφερόντουσαν (και) στην ψυχούλα μου.

Όταν σε ευχαριστούν που σε γνώρισαν,τότε νιώθεις τόσο όμορφα.Κάτι κάνεις σωστά.

Δεν φταίω εγώ που είμαι έτσι λοιπόν.Οι άλλοι φταίνε που μου τα λένε.

Και το ξέρω πως θα γίνω ακόμα χειρότερος και θα με εκτιμήσω ακομη περισσότερο,μετά το φανταριλίκι.

Η ποικιλία των ανθρωπων που θα συναντήσω θα με τρομάξει σε περιπτώσεις ή θα με βοηθήσει να καταλάβω κάτι φρέσκο για μένα.

Bring it on και τα λοιπά...

Και τώρα που είπα για στρατό...

Κάποιες φορές το timing σου μπορεί να είναι για πέταγμα.

Προκύπτει απο το πουθενά δουλειά,αλλά δεν μπορείς να τη δεχτείς επειδή φέυγεις.

Προκύπτουν ποικίλες ευκαιρίες,αλλά και πάλι,δεν μπορείς,έχεις να πας φαντάρος.

"Θέλω να φιλήσω τις λέξεις σου".

Επειδή έχεις όλο αυτό του στρατού πάνω απο το κεφάλι σου,όσα σκέφτεσαι μπορεί να μην εχουν λογική.Ή να παραέχουν και να μην θέλεις απλά να τα αντιμετωπίσεις.

Ξαφνικά πάνω στο χαζολόγημα και στο γεμάτο με υφέρπουσες ερωτικές/"πεσιματικές" πινελιές χιουμορ,αρχιζεις να σκέφτεσαι σοβαρά κάποια πράγματα.Τύπου "Βρε λες?" και "Ναι μεν,αλλά τι θα γινόταν εαν..." .

Κι εδω ταιριάζει αυτό που μου είπαν λοιπόν,"Κωνσταντίνε,φεύγεις φαντάρος..."

Οπότε shut the fuck up και σταμάτα να σκέφτεσαι τόσο.

"Nαι,αλλά τωρα αρχισαν να μιυ μπαινουν ιδε--"

"Σκάσε,όχι."

Εχω 52 πραγματα στο μυαλό μου.Περι φανταρικού,περι φιλίας,καθημερινότητας.Και θνησιμότητας επίσης.

Η θνησιμότητα ,θεωρείται απο όλους μας το πιο δεδομένη,σε αυτη τη ζωούλα.Τάχα.

Είναι μέχρι να χτυπήσει την πόρτα.Τη δική σου ή την παραδιπλανή.Εκει είναι που συνειδητοποιείς πολλά και  βάζεις καποια πράγματα -εστω προσωρινά-σε μια σειρά.Και ύστερα λες "Κωνσταντίνε,σκασε.Δεν θα έχεις γένιαΔεν πειράζει".

Και ναι όντως,τελικά δεν πειράζει...

Και καθως γράφω αυτες τις σειρούλες,το καταλαβα...

Όντως,φευγω.Αλλάζω καθημερινότητα.Αφήνω το comfort zone μου,για μέτριους ανθρώπους.

Μα,όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.

Κρατάω αυτό,λοιπόν.

What if.

Συνειρμός.
H λέξη που ίσως καθορίζει τη ζωούλα μου.
Η λέξη που εάν δεν υπήρχε στο λεξικό μου,θα υπήρχε σίγουρα μια ρυτίδα λύπης ανάμεσα  στα φρυδάκια.
Μια ιστορία,μπορεί να ξεκινήσει απο το σημείο Α και να καταλήξει στο Β.Ε,ναι.Πιθανότατα θα κάνω ένα πέρασμα κι απο όλα τα γράμματα,δίχως συγκεκριμένη σειρά και θα καταλήξω στο Β.
Το πιο τρομακτικό ή ισως το πιο όμορφο σε όλο αυτό είναι πως υπάρχει μια τάξη στη σκέψη.Δεν είναι σαν να υπάρχει ένα μόνιμο,συνεχές εγκεφαλικούλι.Φιου.
Θέλω να γράψω πολλά.Ίσως δεν μου ταιριάξουν όλα στην δίχως συνοχή σκέψη μου.Ή στο συγκεκριμένο κείμενο.Τελικά ίσως να πω "Καλημέρα εγκεφαλικούλι".Αλλά μιας και λειτουργώ έτσι συνειρμικά μπορεί να θυμηθώ στην πορεία 52 διαφορετικά πράγματα.Δεν ξέρω λοιπόν το μέγεθος αυτού του κειμένου.Μπορει να ειναι δυο γραμμάρια παπαριάς.Μπορει 5 κιλά σοφίας.
Αγωνία.

Ο τάχα απολογισμός της προηγούμενης χρονιάς συνεχίζεται.Τελικά το φανταριλίκι,περα απο τη χρωματική του παλέτα,εχει και άλλα ευχάριστα...
Εχω αποτρελαθεί να αναφέρομαι στις σχέσεις.Κι ομως,δεν τελειωνει ποτέ αυτό το κομμάτι.Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.It's a never ending story.
Πωπω,how deep.

Kαι συνεχίζω.


"It's not just our timing.It's also us.We are wrong."

Πιο true προταση,ίσως δεν υπάρχει.Ετσι πάει η χρονιά και για μένα αλλά και για πολλούς ακόμα.Δεν με νοιάζει για τους άλλους ιδιαιτερα.It's all about me.
Χθες το βράδυ,είχα μια κουβέντα.Mε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να έχει μια μονογαμική σχέση.Δυσκολεύεται.Πολύ.


"Με θέλεις.Με γουστάρεις.Ειμαι ο άνθρωπος που θα ήθελες να έχεις σχέση αλλά για κάποιους λόγους δεν μπορεσες.Γι'αυτό δυσκολεύεσαι να είσαι σε μονογαμική σχέση με κάποιον άλλο.Δεν γινεται να με αντικαταστήσεις".

Όχι,δεν ντράπηκα να το πω,όσο μη-πολιτικά ορθό και αν ήταν.
Ναι.Ίσως ακούγεται τρομερά αλαζονικό.
Αλλά όπως φαίνεται η αλαζονεία αυτή εχει βάση.Γινεται συνώνυμο της αλήθειας.
Κι αυτό επειδή η μόνη απάντηση που πήρα ήταν. "Εχεις δίκιο."
Βρε το ξέρω.

Οχι πως εγώ  είμαι τρομερά συγκροτημένος και πως τολμάω συνέχεια.
Τις προάλλες επέστρεψα σπίτι μου στις 5.30 το πρωι με τα πόδια.
Για μια ώρα περπατούσα ακούγοντας μουσική και βλέποντας ερημους,απο ανθρώπους,δρόμους.
Είδα μέσα απο το πρίσμα της κουρασης,της νύστας,της δροσερής εκείνης ώρας που όλα αρχίζουν να έχουν ένα γκρίζο χρώμα.Εσβησα τις περίπλοκες γραμμές του "κοινωνικά σωστού" του "τακτ"  ή δεν ξέρω κι εγώ πως να το θέσω.
Είδα πόσο απλά είναι τα πράγματα.Πόσο ευκολο είναι να προσπεράσεις κάποια χαζά εμπόδια που έχεις βάλει εσυ ο ίδιος στον εαυτό σου.Πόσο ευκολο είναι να πεις τρεις γαμημένες λέξεις σε έναν άνθρωπο που σου αρέσει.Πόσο ευκολα καποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν,εαν παραστρατήσεις απο το μονοπάτι της συνηθισμένης σου καθημερινότητας.
Αλλα μετά,έφτασα σπίτι.Ξάπλωσα,κοιμήθηκα και ξύπνησα την άλλη μέρα.
Τεντώθηκα,εβρισα την πλάτη μου επειδή και πάλι πονούσε και σηκώθηκα.
Θυμήθηκα το όνειρό που είδα για τρίτη φορά μέσα σε 5 μέρες.
Και όλα έγιναν ξανά δύσκολα.
Χαζό παιδί...Άνθρωπος.

"Just once.Just a kiss.Just a moment".

Αυτό πιστεύω πως θα χρειαστεί για να καταλάβω πολλά πράγματα.Για μένα,για σένα.
Το ονειρό που εχω δει 3 φορές σε τόσο μικρό διάστημα.Κάποια πράγματα αλλάζουν.Κάποιοι χώροι,κάποια πρόσωπα.Αλλά όχι το αποτέλεσμα.Η ανάγκη αυτή.Της ένωσης.Της στιγμής που καποιες άμυνες πέφτουν.
Σίγουρα,φταίει και το γεγονός πως πηγαίνω φαντάρος.Απομακρύνω τον ίδιο μου τον εαυτό απο εμένα.Αποστασιοποιούμαι.Μπαίνω σε άλλο mode,επειδή ξέρω πως αυτά που έχω συνηθίσει,θα απομακρυνθουν κι αυτά απο εμένα για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Ναι βρε μαλάκα,γι'αυτό πρέπει να τολμήσεις.Τι σε νοιάζει?Το μόνο που θα κερδίσεις είναι χρόνος.
Η ποικιλία των "what ifs" σου μπορεί απλά να μικρύνει.


Πάλι δεν ξέρω τι έγραψα.
Δεν μπαίνω στη διαδικασία να διαβάσω το κείμενο και να κάνω editing.
Οι στιγμές που γράφω,καταλήγουν να είναι θεραπευτικές ενίοτε,οπότε δεν θα τις χαλάσω με διορθώσεις.

Και κατι ακόμη,ετσι για αλλαγή."Αντι επιλόγου" ας το ονομάσουμε.

Καλά ρε,εδω τα νυχια μου με το νυχοκόπτη δεν μπορώ να κόψω σωστά,θα μου δώσουν και όπλο?

Αυτά.

Dream.

Προχθές το βράδυ,είχα ένα παράξενο όνειρο...

Μεγάλη ποικιλία γνωστών προσώπων,τοπιά γνώριμα μα με τεράστια γεωγραφική αναδιαμόρφωση 

κι ενα φινάλε δίχως λογική.

Χθές το βράδυ,είχα ένα παράξενο όνειρο...

Μεγάλη ποικιλία γνωστών προσώπων,τοπία γνώριμα μα με τεράστια γεωγραφική αναδιαμόρφωση

κι ένα φινάλε δίχως λογική.

Do you see a pattern?

Με βοηθούς μου τον Freud  και τον Jung(ε,ναι βεβαίως) και ύστερα απο κάποια σκέψη για το τι μπορεί να συμβολίζουν τα όνειρα αυτά,προεκυψε μια μονάχα λέξη.Μια πιθανή ανάγκη. "Επαφή".

Ερωτική ή εγκεφαλική.Μεταφορική ή κυριολεκτική.

"Τhe need of a kiss can be overwhelming".

Αυτό είναι το ζητούμενο.Η μεγαλυτερη ανάγκη,η βασικότερη εικόνα στα όνειρα αυτά ήταν το φιλί.

Ένα φιλί σχεδόν αθώο,δίχως το σκεπτικό του πιθανού επερχόμενου κρεβατιού στο πίσω μέρος του μυαλού.

Η "λίπανση" του εγκεφάλου απο τα χείλη,ήταν η μοναδική λίπανση που υπήρξε εκίνη τη στιγμή.

Τα μάτια,ήταν ο μοναδικός δίαυλος τηλεπαθητικής -σχεδόν- επικοινωνίας.

Η διείσδυση στο τρυφερό κομμάτι του "είναι",εκεί οπού δεν υπάρχουν πλέον αμυντικοί μηχανισμοί,ήταν έντονη.

Η εγκεφαλική καύλα της στιγμής,που προκλήθηκε απο την τόλμη του να το κάνεις ήταν κι αυτή εκεί.

Μάλιστα.Κι έπειτα απ'ολον αυτο τον χείμαρρο αισθησεων,ερχεται ο ονειρικός σουρεαλισμός και σου γαμάει το μυαλουδάκι.

Η μορφή που έχεις απέναντι σου,αλλάζει,γινεται κάποιος άλλος.Εσύ μπαίνεις στο σώμα του άλλου κι είσαι εκείνος,ενώ ταυτόχρονα είσαι εσύ.

Προσπαθείς να μιλήσεις,μα δεν μπορείς.Θέλεις να φύγεις,να τρέξεις μακριά μιάς και το ειδυλλιακό σου σκηνικό έγινε κάτι μέτριο...

Και ύστερα ξυπνάς.Και αναρωτιέσαι:"Τι μαλακίες βλέπω,Χριστέ μου?"

Οχι,απάντηση δεν θα πάρεις.

Απλά θα ξαναδείς παρόμοιο όνειρο και το επόμενο βράδυ.Πιο έντονο,πιο αληθινό.Με το φινάλε να σε   καταστέφει ακόμη παραπάνω αυτή τη φορά,μιας και ξέρεις πως θα έρθει...Και απλά αναμένεις να συμβεί.

Ίσως  το μυαλό,θέλει να μου πει πως πρέπει κάτι να κάνω,να τολμήσω για κάτι κι ας καταλήξει κάπου λάθος... 

Ο τολμών νικά και τα λοιπά.Δε σκοπεύω να χάσω.

Στην τελική,οποια κι αν είναι η κατάληξη,θα μου εχει μείνει εκείνο το φιλί.

Μεταφορικά ή κυριολεκτικά.

Meh.

Συνειδητοποίησα πως τον τελευταίο καιρό στα κείμενα μου,αυτό που απασχολεί το μικρό μου μυαλουδάκι είναι οι σχέσεις.
Seriously? Ναι,κι όμως...
Ίσως επειδή πλέον τις βλέπω διαφορετικά έχοντας  βιώσει μια σχέση και δεν μιλάω απλά υποθετικά.
Ίσως επειδή τους τελευταίους μήνες είμαι συνειδητά μόνος.
Ίσως επειδή σκοπεύω να φύγω φαντάρος-να προστατεψω απο τον εχθρό,την πατριδα και τα λοιπα-και κάνω μια τάχα ανασκόπηση.
Ίσως επειδή λιγο πριν φύγω για τη μαγική αυτή θητεία,βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται εαν βρήκα  κάτι που να μου κινεί το ενδιαφέρον πέρα απο το "Τι ωραία που περνάμε και που κάνουμε σεξ,αλλά μην μιλάς καρδούλα μου,βαριέμαι".

Μπορεί να είναι κάτι άλλο,που να μην έχει να κάνει με εμένα.Δύσκολάκι αυτό βέβαια,μιας και ο,τι δεν έχει να κάνει με εμένα,το έχω σε δεύτερη μοίρα.

Ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό--ποιον κοροιδεύω?Ποιον "τελευταιο καιρό"?
Οι σχεσεις είναι το βασικότερο θέμα σε μια παρέα απο το πρώτο πλατωνικό σκίρτιμα καρδούλας,μεχρι το πρώτο "ενήλικο" σκίρτημα ροδέλας.
Και το τέλος δεν έρχεται ποτέ.Μπορεί νa αλλάξουν τα ονόματα των σχέσεων αυτών. Απο  fuck buddies ή γκόμενοι,πουτάνες ή απλοί γαμιάδες,να καταλήξουν αρραβωνιάρηδες γαμπροί,trophy wives ,σύζυγοι.
Πάντα θα υπάρχει κάτι να συζητηθεί.Το δράμα μας το ζητάμε,τα 'χουμε πει...

Ξέφυγα λιγάκι,όντως.
But that's my point.Δεν υπάρχει λογική σειρά για να τα βάλεις αυτά τα πράγματα.Οι σχέσεις είναι περιπλοκες.Όχι μονάχα οι ερωτικές.Δεν θέλω να κάνω τις ερωτικές σχέσεις την "συγγραφική μου μανιέρα".

Επιστρέφω λοιπόν σε εμένα.
Μιλάω για σχέσεις-κυρίως μεσα απο το προσωπικό,γκρίζο μα ταυτόχρονα κεφάτο μου πρίσμα-επειδή με απασχολούν,όντως.

Το βρίσκω τρομακτικά ενδιαφέρον το πόσο εύκολα για παράδειγμα χθές το βράδυ,πάνω σε μια κουβέντα απο τάχα λογικό,23χρονο κουκλάκι μετατράπηκα σε 15χρονο.Ναι,κοριτσάκι.Εαν είχα λεύκωμα εκεινη τη στιγμή θα κεντούσα εμετικά κλισέ περι ερώτων και συναισθημάτων.Ευτυχώς κράτησε 2 λεπτα-με το ρολοι-οπότε δεν χρειάστηκε να απολογηθώ ιδιαιτερα στο εαυτό μου.

Επίσης βλέπω πόσο οι αμυντικοί μηχανισμοί μπορούν να λειτουργήσουν.Ενα χρόνο τώρα το βλέπω.Δεν ήμουν έτοιμος για σχέση?Γνώριζα το "κάτι καλο" τουλάχιστον 500 χλμ μακρυά μου.
Εχω κι ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα.Μου αρέσει άνθρωπος-επιτέλους!- στην ίδια πόλη?Σκέφτομαι πως δεν υπάρχει ενδιαφέρον απο την άλλη πλευρά και δεν το δίνω σημασία.Ενω πιθανότατα θα έπρεπε.

Το γράφω συνέχεια,μα θα το ξαναγράψω.
Τα συγκεκριμένα κείμενα έχουν μια συνειρμική μορφή,οπότε πραγματικά δεν ξέρω κατα πόσο βγάζουν νόημα σε καποιον άλλο πέρα απο τον ίδιο μου τον εαυτό.
Μεχρι στιγμής μου έχουν πει πως,φιου,τα βγάζουν δοξα τω Θεω.
Το παραπάνω ομως θα δείξει.

Για φινάλε,ίσως και ένα ακόμα ίσως...
Ίσως ασχολούμαι με τις σχέσεις επειδή εαν βγω απο την προστατευτική φουσκίτσα μου,η οποία ακόμη κρατάει κι ας έχει γεμίσει τρύπες,μπορεί να ταραχτώ ακόμα περισσότερο.

Αυτα.

Anymore.

"You thought I was good.I turned out better...But now,you just don't care anymore".

Ιντερνετική γνωριμία.Φαινόμενο των καιρών.
Προφανώς το έχω κάνει...
Επικίνδυνο.Και όχι με την έννοια "συναντήθηκα,με εβαλαν σε ενα αμάξι και τώρα μου λείπει το νεφρό".
Κι αυτο μπορεί να γίνει,μα φτύσου-κουνήσου δεν μου 'χει τύχει.Αλλά και να μου πάρουν το νεφρό,με τοσες αηδίες και καταχρήσεις,ζημιωμένοι θα βγουν οι φίλοι.
Αnyway...Αναφέρpμαι στην επικινδυνότητα της εσφαλμένης συμβατότητας που μπορεί να παρεξηγηθεί στα πρώτα στάδια της γνωριμίας αυτής.
Όταν κάτι χτιστεί πάνω στο γραπτό λόγο,πολλές φορές είναι δύσκολο,ίσως και ακατόρθωτο να ταυτιστεί η πραγματικότητα με τις προσδοκίες που έχει αποκτήσει ο άλλος.
Τα θεμέλια της σχέσης αυτής είναι τόσο σταθερά όση η ικανότητα και η δύναμη της "σωστής" προβολής του εαυτού μας.Τα οποία απο ενα σημείο και μετά μπορούν να καταλήξουν "προκάτ".Κι ενα δυνατό αεράκι κριτικής και κυνισμού να τα διαλύσει.
Τι γίνεται όμως οταν η πραγματικότητα όχι μόνον ταιριάζει με τις προσδοκίες σου,αλλά τις ξεπερνάε κιολας?
Αναλόγως.Συνήθως φοβάσαι,επειδή it just got real...
Ίσως μετανιωνεις που δεν είχες την ευκαιρία να γνωριστείς νωρίτερα με τον άλλο.
Ίσως χαίρεσαι λιγάκι που δεν θα έχεις την ευκαιρία να τον γνωρίσεις επειδή φεύγει ή επειδή ζει μακριά.Θα μείνει όπως ξεκίνησε.Λιγάκι ουτοπικό και πιο εξιδανικευμένο.Δίχως τη ρουτίνα και τις μικρές μαχαιριές της βαρετης καθημερινότητας.
I should consider myself lucky,λοιπόν που κάποιες σχέσεις,δεν είχαν κατάληξη...



"Αφότου έχυσα,χάθηκε το ενδιαφέρον μου".

Πρόταση ίσως σοκαριστική.Απλα επειδή είναι τόσο αληθινή.
Ξεκάθαρη.Πολλές φορές ισχύει,μα τα ρομαντικά ψήγματα που υπάρχουν μέσα μας-ακόμη και στους απόλυτα κυνικούς-μας κανουν να μην το θεωρούμε "απειλή".
Μα είναι τόσο απλό πολλές φορές.Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το χαρακτήρα του άλλου.Η με το πόσο σε συμπαθησε σαν ανθρωπο.Η καυλα του ήταν τόσο μεγαλύτερη,που αφότου ξεθύμανε,τα άλλα πιθανώς να φαίνονταν λιγότερο ελκυστικά.
Λογικό.Δεν καταπίνετε ευκολα,απαραιτητα,αλλά αληθινό.
Το "ενδιαφέρον" χωρίζεται σε διαφορες κατηγορίες...
Σεξουαλικό,ερωτικό,φιλικό...
Μπορεί ετσι ξαφνικά,είτε απο την πλευρά σου είτε απο την πλευρά του άλλου,μιας και το έκανες,το έκανες καλα,το κωλοχάρηκες,έκανες και το τσιγαράκι σου μετά-καπνιζεις δεν καπνίζεις,πραγματικό ή μεταφορικό τσιγαράκι- να φύγει το έντονο σεξουαλικό ενδιαφέρον.You got it out of your system πως να το πω ο Εγγλέζος...
Ακόμη κι αν χαθεί ομως υπάρχουν φορές που σου μένει όλο το υπόλοιπο.Το ενδιαφέρον για τον άλλο σαν προσωπικότητα,σα χαρακτήρα. Αυτό είναι το καλό σενάριο.Το κακό είναι πως σου φεύγει,ξενερώνεις,σκουπίζεσαι και φεύγεις...Άλλο αυτό.
Ας κρατήσουμε στην προκειμένη το καλό σεναριάκι.
Τι κάνεις τότε?
Κρατάς τον άνθρωπο και ολα αυτά τα χαζά,μικρά ή μεγάλα που βίωσες και μπαίνεις στο αεροπλάνο σου και "παίρνεις δρόμο".Κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Πολύ δραματικά ακούστηκαν,α?

Taurus.

Τις τελευταίες μέρες όλοι γύρω μου,για έναν ανεξήγητο λόγο,αναφέρονται στα ζώδια...

-Τι ζώδιο είσαι?

-Ταύρος.

-Απαπα,χάλια είσαι..!

-Της μάνας σου το μουνί.

Κανείς δεν πιστεύει στα ζώδια,μα όλοι σκαλώνουν εαν γνωρίσουν κάποιον φρέσκο φίλο του οποίου το ζωδιάκι συμπίπτει με εκείνο του πρώην γαμιά της εκάστοτε δακρυσμένης φιλης,ή του πρώην αρραβωνιάρη της απελευθερωμένης -πλέον- γνωστής της θείας του ή του πρώην γκόμενου "στη μαμα μου τον παρουσίασα ως φίλο απο το στρατό" του κολλητού του.

Οντως κι εγώ πιστευω στα "βασικά χαρακτηριστικά" των ζωδίων.Εαν είσαι το τάδε ζώδιο είσαι σκουπίδι,αρχίδι και μαλάκας.Εαν είσαι το δείνα είσα σκουπίδι,αρχίδι και βλαμμένος.Ναι,τεραστια ποικιλία δεν υπάρχει.Δεν είναι μέρα-νύχτα οι διαφορές.Είναι 7 και τέταρτο το απόγευμα με 10 παρα είκοσι το βράδυ.Χειμερινή ώρα.

Τα καλά και τα κακά των ζωδίων έχουν να κάνουν με το perspective που έχει ο καθένας.
Πολλοί θεωρούν τον εγωισμό ως αρετή.Κάποιοι άλλοι ώς μειονέκτημα.
Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν την αυτοπεποίθηση πολύ intimidating.(Κρίμα,δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό).

Είμαι κλασσικό παράδειγμα του ζωδίου μου.
Πείσμα(οχι,αποκλείεται),υπομονή κι επιμονή,ανεξαρτησία,εγωισμός,σταθερότητα.
Όπως επίσης και εγωκεντρικός,ναρκισσος,αλαζονικός ενίοτε...
Ταύρος,σου λεω.

Ούτε ενα αρνητικό δηλαδή.
Πιάνοντας την υπομονή και την επιμονή του ταύρου,καταλαβαίνουμε απευθείας για ποιο λόγο είναι αρετή.
Ο,τι βάζει στο μυαλό του το καταφέρνει.Maybe a bit sooner,maybe a bit later.Το βασικό είναι πως το καταφέρνει...Δεν θυμάμαι εγώ που 8 μήνες "κυνηγούσα" ένα μωρό (συγγνώμη,για την ωμή  γλώσσα)
και επιτέλους κατάφερα να το γνωρίσω?Το πως κατέληξε,άλλο θέμα.Δεν έχει να κάνει με τα ζωδιακά χαρακτηριστικά,αλλά με τη χαζομάρα την εγκεφαλική.
Η θα ξεχάσω εγω που με την επιμονή μου καταφέρνω να αλλάξω καταστάσεις?Για να γίνει το δικό μου,that is...
Στη δουλειά μου δεν το 'χω αυτο.Προφανώς.Γι'αυτό και γράφω σε αυτο το μιζεροblog και οχι για το New Yorker...

Βασικότερο ίσως χαρακτηριστικό του ζωδίου μου,είναι η σταθερότητα.True.
Oντας για πρώτη φορά-συνειδητά- single,βλέπω πως ναι μεν όλο αυτο το πιο ευκαιριακό,εφήμερο dating scene είναι πολύ διασκεδαστικό,μα θα με κουράσει τόσο γρήγορα.
Θέλω κάτι σταθερό στη ζωή μου...Αυτή τη σταθερότητα μου μπορούν να μου την προσφέρουν και οι φίλοι μου,δεν χρειάζομαι ντε και καλά σχέση.Εαν πάψει να με γεμίζει τόσο έντονα αυτή η φιλία,ε ναι, τότε θα εχει έρθει η ώρα για ταχα παντρειά.
Ακόμη τα καταφέρνουν τα φρεντόνια,οπότε hide your daughters,sons and fathers.Ι'm a playah..!

Ο Ταυρος,γιες that's me,είναι και λίγο της βαρεμάρας...Τον λες ενίοτε νοθρό.
Για να τον κερδίσεις  και να λειτουργήσει νόστιμα,πρέπει να τον ερεθίσεις εγκεφαλικά...
Αλλιώς,σαν μια άλλη Linda Evangelista,δεν παίζει να σηκωθούμε απο το κρεβατάκι μας.Οχι για 10.000.Μη σου πω,52.000.
Κι αυτό φαίνεται και στο σεξ.Το ζωδιάκι θεωρείται άκρως ερωτικό.Δεν θα το σχολιάσω καν αυτό το last part περαιτέρω.Θα πω απλα πως ισχύει.Αλλά και πάλι εαν δεν λειτουργήσει και λίγο ο εγκέφαλος.Δύσκολα.Οχι πως δεν θα πάει το αίμα στο τσουτσουνάκι και ξαφνικά θα χλωμιάσω,αλλά δεν θα είναι στο ίδιο level.
Ο ταύρος όταν βαριέται τόσο,που ακόμη και να κουνήσει τα χεράκια του 10-15 φορές ρυθμικά το βλέπει βουνό,βάζει έναν αγνωστο να το κάνει για εκείνον.Κι αυτή είναι η διαφορά μαλακίας και one night stand.Δεν είναι η "μανιέρα" του,σίγουρα όχι.Αλλά πολλές φορές,ισχύει.

Για να κλείσουμε το ζωδιακό-έχω να πάω και για καφέ-όλες οι αηδίες που λένε για τα χαρακτηριστικά των ζωδίων,ισχύουν.Αλλά αυτά μπορούν να αλλάξουν βάσει χαρακτήρα.Τόσο εύκολα,όσο ευκολα μπορεί να πιει η αγαπημένη μου,αλκοολική,Karen Walker.
Δηλαδή πολύ.Αλλά πολύ...

Είμαι ταύρος και proud of it.
---
Πωπω,έκατσα και μίλησα για ζώδια,έτσι?
Eh... 

Panic.

Eχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια απο την τελευταία φορά που έγραψα στο "open to the public" υποτιθέμενο ημερολόγιο μου...Χιπστερια απο τότε ο Κωστάκης.(Βεβαίως,να θυμηθώ να κάνω tumblr).Βλέποντας το,θυμάμαι τα γεγονότα που με αναγκασαν να καθίσω και να γράψω για τις πρώτες, έντονες ή μη, ενήλικες στιγμές μου. Και γελάω.Αλλαξαν τα πράγματα.Μεγάλωσα κι εγω,σαν παιδί.Μα οι αηδίες που σκεφτόμαστε,παραμένουν ίδιες.
Σεξ.Check.Σχέσεις.Check.Μέλλον.Check
Βαριέμαι.Αλλα ισχύουν.
Ας το πάρουμε ανάποδα,ταχα για να διαφοροποιηθώ κι εγω.Σωστά,αυτό είναι.

Μέλλον.
"Βαριέμαι".

Αυτό είναι το ρήμα που θα καθορίσει τη σεζόν που μας έρχεται.Ωρα για φανταριλίκι,that's why.
Τα αρχίδια μας κουνιούνται.Σωστά,θα σώσω εγώ την πατρίδα απο τον εχθρό.Λογικό.
Ναι,ίσως τον κάνω να νιώσει άσχημα για τον εαυτό του και να μου ζητήσει και συγγνώμη που με κούνησε απο την πόζα "λανσάρω μεγάλη υπερπαραγωγή πολυβόλο στη σκοπιά,και ο εγκέφαλός μου έχει φάει black-out".Πιο πιθανό.
Αγωνία."Κοντός ψαλμός..." και τα λοιπά.Θα κάνω twitter αν είναι,να ενημερώνω ανα 2 λεπτά πόσο έξυσα τα αρχίδια μου.Α!Και να αγοράσω κανένα smart phone.Μιας και το δικό μου είναι πανχαζο και δεν βγάζει φωτογραφίες "πωπω,είμαι καλλιτέχνης,κάνει για γκαλερι η φωτογραφία μου".Οχι σκουπίδι το instagram είναι ασορτί με την αισθητική σου.Λιγάκι για τον πούτσο..Οχι,οχι!Εννοώ τέλειες.Στην "to-do/do not forget" λίστα μου αυτά.

Σχέσεις.
"Βαρέθηκα πριν καν αρχίσω".

Όντας single για πρώτη φορά στη ζωή μου στα 23 μου(συνειδητοποιημένος single that is) βλέπω την μεγάλη ποικιλία/μπουφεδάκι απο όπου μπορώ να τσιμπήσω.Και αυτό που καταλαβαίνω συνήθως είναι πόσο υπέροχος άνθρωπος είμαι.Δεν είναι πως δεν το περιμένα.Ολοι είμαστε περιεργοι.Αλλά...τι αλλά?Τα όρια υπάρχουν για κάποιο λόγο.Οπότε,next.Και για εμενα μπορούν να το πουν αυτό,σίγουρα.Αδικο θα'χουν αλλά έτσι πάει...
Και όταν βρεθεί κάποιος που σε ιντριγκάρει,σε κάνει να σκέφτεσαι πολύ περισσότερο,έχει τρομερό ενδιαφέρον και ναι,σε καυλώνει κιολας,βρίσκεις ένα εμπόδιο.Ε,σωστά εαν δεν υπάρχει δράμα στη μίζερη ζωή σου,κουράζεσαι γρήγορα.
Οι άνθρωποι,αυτά τα μέτρια,υποθετικά περίπλοκα-ναι ούτε καν- και συναισθηματικά πλάσματα
σαμποτάρουν το ίδιο τους τον εαυτό.Τα εμπόδια και τα όρια που βάζουν,είναι φόβος,δευτερες σκέψεις ή απλά δεν υπάρχει έντονο ενδιαφέρον.
Παράδειγματα υπάρχουν πολλά.
"Γνωρισα κάποιον,αλλά μένει μακριά".
"Δεν τα καταφέραμε επειδή υπήρχε απόσταση".
"Χριστέ μου,είναι παντρεμένος".
"Χριστέ μου,φεύγει στην Κίνα για πάντα".
"Χριστέ μου,έχει σχέση".
"Χριστέ μου,μου βγήκε πουστάρα".
(Ο Χριστός παίζει πολύ.Και η Παναγία επίσης.Διαλέγεις,παίρνεις Θεία προσφώνηση που σε βολεύει).

Μάλιστα.Δηλαδή,για ποιο λόγο δεν άνοιγες τα στραβά σου,να τα καταλάβεις όλα αυτά μια ώρα αρχύτερα και κάθεσαι να παιδεύεις εσενα, εμένα και τους λοιπούς που αναγκάζονται (εννοούσα είναι πραγματικοί φιλοι) να σε ακούν να λες τις δακρύβρεχτες μαλακίες σου.
Το'χω κάνει.Δίχως τα δάκρυα.Είμαι πολύ μάγκας,οπότε δεν κλαίω.

Είναι μέχρι να το πάρεις απόφαση.Αμα δεν ξέρεις τι θέλεις,αρχίδια θα πάρεις.
Κάνε υπομονή .Σκάσε,μην κλαις.Σηκωσε κεφάλι,τιναξε μαλλάκι-εγώ τινάζω του ώμου μιας και στο κεφάλι μιε,μετρια πράγματα- και τράβα παρακάτω."You'll get over it".Ή "You'll get it".Eίναι τελείως "Either/or" η περίπτωση.
(Δεν είμαι -πολύ- pretentious,απλα κάποια πράγματα στα αγγλικά ακούγονται νοστιμότερα).

Σεξ.
"Εδω δεν είναι ακριβώς πως βαριέμαι,αλλά πωπω κούραση πολλές φορές".

Λεω να μην βγάλω λόγο σε  αυτό το part.Εαν το κάνετε,μπράβο τα παιδιά "φτύσου κουνήσου" μη σε ματιάξω και φταίω μετα εγώ εαν δε σου σηκώνεται.
Εαν πάλι δεν το κάνετε,δεν πειράζει.Θα 'ρθει η ώρα σας.Εδω ηρθε για μένα.

Απλά με προσοχή.Υπάρχουν πολλοί περιεργοι φίλοι εκει έξω.Γούστα,βίτσια και ολίγον σκιαχτικές φαντασιώσεις είναι μια πτυχή.Μια άλλη είναι η προσπάθεια ντε και καλά να ταιριάξουμε.

-Μα βρε αγάπη μου,δεν θέλω.
-Οχι,σκάσε ταιριάζουμε.

Υπάρχει και κάτι άλλο στο σεξάκι που θέλει προσοχή.Προσφάτως,όχι δεν θα δώσω ώρα και πόζα,είχα ένα μινι "panic attack" στο κρεβάτι.NOT FUNNY!
Εγώ,το εγωκεντρικό, (in a sweet way)αλαζονικό,"στα αρχίδια μου σας γράφω,δεν με αγγίζει που θα με σχολιάσετε ρε μπουρδέλα"αγόρι έπαθα κάτι τετοιο.
Η ζέστη φταίει.ΣΣΣΣΙΓΟΥΡΑ.Και ο μαλακισμένος εγκέφαλος.
I got over it.Για το ταίρι δεν ξέρω.
Αλλα έτσι πάει.Αν δεν πάθεις,δεν θα μάθεις.
Μα οταν κάτι συμβαίνει καλώς ή κακώς ξέρεις πως συνήθως,ειδικά εαν βρίσκεται στην αρχή,χαλάει όλο.
Οπως εχει πει και η Kelly Clarkson και μετά την αντέγραψε κι αυτός,ο Νίτσε "What doesn't kill you makes you stronger"...True.

Ο,τι κι αν γίνει,θα το ξαναπάθεις το πιθανότερο.Δεν θα είναι τόσο τρομερό και αβάσταχτο μετά.

Λεω να κλείσω αυτό το άσκοπο,εξομολογητικό μου mode.
Οχι,δε χρειαζόταν καν.
Απλά χαίρομαι που επιτέλους,εκατσα και πάλι να γράψω,ξεφεύγοντας απο το καταραμένο τέλμα όπου βρισκόμουν.Ο,τι κι αν έγραψα,μαλακία ή εξυπνάδα,ειναι ένα βήμα.

Perhaps I am back.Αγωνία.



.