8.26.2009

Phone.

Μπορεί να "επικοινωνώ" μαζί σου,αλλά σε θεωρώ ένα
απο τα χειρότερα πράγματα στη ζωή μου.
Δεν μου προσφέρεις τίποτα,μονάχα πονοκέφαλο...
Σε χρησιμοποιώ,αλλά κι εσύ το προκαλείς με τον τρόπο σου.
Με τη μελωδική φωνή σου,με καλείς κοντά σου,
λάμπεις όταν σε κοιτάζω,ενα καλειδοσκόπιο...Χρώματα και σχήματα.
Κι όταν εγώ έρθω κοντά και σε χαιδέψω με το χέρι μου,
σε σηκώσω ψηλά και σε φέρω κοντά στο στόμα μου,τότε σωπαίνεις.
Το τραγούδι σταματάει,μα ακούω μια φωνή μέσα απο εσένα,λιγότερο μελωδική,κάποιες φορές σεξουαλική,κάποιες τρομακτική.Κάποιες φορές χαρούμενη και άλλες γεμάτη θλίψη ...

Κι όταν σε αφήσω κάτω,δεν μου μιλάς,δεν με κοιτάζεις...
Απλώς στέκεσαι ακίνητο και περιμένεις κι εσύ,όπως κι εγώ,
κάποιον που θα με θυμηθεί και θα τηλεφωνήσει...

Και πάμε ξανά απο την αρχή...

8.24.2009

Miles.

Η απόσταση σε κάνει να κρατάς
τα καλύτερα στοιχεία..
Κι όμως την ίδια ακριβώς στιγμή,
δημιουργεί ψευδαισθήσεις και δίνει λάθος υποσχέσεις.
Έλα λοιπόν κοντά,
μα μην απογοητευτείς όταν ανακαλύψεις,
πως όλα αυτά που θεωρούσες πλεονεκτήματα
βρίσκονταν μόνο μέσα στο ταραγμένο απο πόθο
εγκέφαλό σου...

Θα σε συγχωρήσω...Εσυ?

8.14.2009

Call.

Μίλησε μου,
ακόμη και αν δεν έχεις τίποτα να μου πεις.
Άκουσέ με,
ακόμη και αν δεν έχω τίποτα να σου πω.
Μου αρέσει τελικά,
η εναλλασόμενη αυτή μονοτονία.

"Θλιβερό",κάνεις πολύ καλή δουλειά.
Συνέχισε...

8.06.2009

Cum.

Η γεύση απο το τσιγάρο και το αλκοόλ στο στόμα.
Σκληρά γένια,πάνω στα χείλη.
Ιδρώτας που αναμειγνύεται με σάλιο.
Ανάσα.
Ξανά και ξανά και ξανά...

Ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής...

8.02.2009

Secret.

Ο τολμών νικά...
Κι εγώ συνέχεια χάνω...

1+1= 2
Μα εγώ το βλέπω έντεκα...

Ναι,δεν σου είπα...
Φαίνομαι φυσιολογικός,αλλα δεν είμαι...
Και ίσως αυτό που λέω,
να το καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ μόνον εγω...

Return.

Time goes by.......

Οι ανάγκες μου...παραμένουν ίδιες.
Με τη μόνη διαφορά πως όσο πάει και μεγαλώνουν,
γίνονται πιο "σοβαρές",πιο αληθινές...πιο ψυχοφθόρες.
Παραμένω στην αρχή,όπου όλα ήταν "περίεργα" και καινούργια...

Κινούμαι,αλλά τελικά παραμένω στο ίδιο σημείο.
Στην αφετηρία.

Ας μου θυμήσει κάποιος...
Πώς περπατάμε?