Phone.

Μπορεί να "επικοινωνώ" μαζί σου,αλλά σε θεωρώ ένα
απο τα χειρότερα πράγματα στη ζωή μου.
Δεν μου προσφέρεις τίποτα,μονάχα πονοκέφαλο...
Σε χρησιμοποιώ,αλλά κι εσύ το προκαλείς με τον τρόπο σου.
Με τη μελωδική φωνή σου,με καλείς κοντά σου,
λάμπεις όταν σε κοιτάζω,ενα καλειδοσκόπιο...Χρώματα και σχήματα.
Κι όταν εγώ έρθω κοντά και σε χαιδέψω με το χέρι μου,
σε σηκώσω ψηλά και σε φέρω κοντά στο στόμα μου,τότε σωπαίνεις.
Το τραγούδι σταματάει,μα ακούω μια φωνή μέσα απο εσένα,λιγότερο μελωδική,κάποιες φορές σεξουαλική,κάποιες τρομακτική.Κάποιες φορές χαρούμενη και άλλες γεμάτη θλίψη ...

Κι όταν σε αφήσω κάτω,δεν μου μιλάς,δεν με κοιτάζεις...
Απλώς στέκεσαι ακίνητο και περιμένεις κι εσύ,όπως κι εγώ,
κάποιον που θα με θυμηθεί και θα τηλεφωνήσει...

Και πάμε ξανά απο την αρχή...