Meh.

Συνειδητοποίησα πως τον τελευταίο καιρό στα κείμενα μου,αυτό που απασχολεί το μικρό μου μυαλουδάκι είναι οι σχέσεις.
Seriously? Ναι,κι όμως...
Ίσως επειδή πλέον τις βλέπω διαφορετικά έχοντας  βιώσει μια σχέση και δεν μιλάω απλά υποθετικά.
Ίσως επειδή τους τελευταίους μήνες είμαι συνειδητά μόνος.
Ίσως επειδή σκοπεύω να φύγω φαντάρος-να προστατεψω απο τον εχθρό,την πατριδα και τα λοιπα-και κάνω μια τάχα ανασκόπηση.
Ίσως επειδή λιγο πριν φύγω για τη μαγική αυτή θητεία,βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται εαν βρήκα  κάτι που να μου κινεί το ενδιαφέρον πέρα απο το "Τι ωραία που περνάμε και που κάνουμε σεξ,αλλά μην μιλάς καρδούλα μου,βαριέμαι".

Μπορεί να είναι κάτι άλλο,που να μην έχει να κάνει με εμένα.Δύσκολάκι αυτό βέβαια,μιας και ο,τι δεν έχει να κάνει με εμένα,το έχω σε δεύτερη μοίρα.

Ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό--ποιον κοροιδεύω?Ποιον "τελευταιο καιρό"?
Οι σχεσεις είναι το βασικότερο θέμα σε μια παρέα απο το πρώτο πλατωνικό σκίρτιμα καρδούλας,μεχρι το πρώτο "ενήλικο" σκίρτημα ροδέλας.
Και το τέλος δεν έρχεται ποτέ.Μπορεί νa αλλάξουν τα ονόματα των σχέσεων αυτών. Απο  fuck buddies ή γκόμενοι,πουτάνες ή απλοί γαμιάδες,να καταλήξουν αρραβωνιάρηδες γαμπροί,trophy wives ,σύζυγοι.
Πάντα θα υπάρχει κάτι να συζητηθεί.Το δράμα μας το ζητάμε,τα 'χουμε πει...

Ξέφυγα λιγάκι,όντως.
But that's my point.Δεν υπάρχει λογική σειρά για να τα βάλεις αυτά τα πράγματα.Οι σχέσεις είναι περιπλοκες.Όχι μονάχα οι ερωτικές.Δεν θέλω να κάνω τις ερωτικές σχέσεις την "συγγραφική μου μανιέρα".

Επιστρέφω λοιπόν σε εμένα.
Μιλάω για σχέσεις-κυρίως μεσα απο το προσωπικό,γκρίζο μα ταυτόχρονα κεφάτο μου πρίσμα-επειδή με απασχολούν,όντως.

Το βρίσκω τρομακτικά ενδιαφέρον το πόσο εύκολα για παράδειγμα χθές το βράδυ,πάνω σε μια κουβέντα απο τάχα λογικό,23χρονο κουκλάκι μετατράπηκα σε 15χρονο.Ναι,κοριτσάκι.Εαν είχα λεύκωμα εκεινη τη στιγμή θα κεντούσα εμετικά κλισέ περι ερώτων και συναισθημάτων.Ευτυχώς κράτησε 2 λεπτα-με το ρολοι-οπότε δεν χρειάστηκε να απολογηθώ ιδιαιτερα στο εαυτό μου.

Επίσης βλέπω πόσο οι αμυντικοί μηχανισμοί μπορούν να λειτουργήσουν.Ενα χρόνο τώρα το βλέπω.Δεν ήμουν έτοιμος για σχέση?Γνώριζα το "κάτι καλο" τουλάχιστον 500 χλμ μακρυά μου.
Εχω κι ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα.Μου αρέσει άνθρωπος-επιτέλους!- στην ίδια πόλη?Σκέφτομαι πως δεν υπάρχει ενδιαφέρον απο την άλλη πλευρά και δεν το δίνω σημασία.Ενω πιθανότατα θα έπρεπε.

Το γράφω συνέχεια,μα θα το ξαναγράψω.
Τα συγκεκριμένα κείμενα έχουν μια συνειρμική μορφή,οπότε πραγματικά δεν ξέρω κατα πόσο βγάζουν νόημα σε καποιον άλλο πέρα απο τον ίδιο μου τον εαυτό.
Μεχρι στιγμής μου έχουν πει πως,φιου,τα βγάζουν δοξα τω Θεω.
Το παραπάνω ομως θα δείξει.

Για φινάλε,ίσως και ένα ακόμα ίσως...
Ίσως ασχολούμαι με τις σχέσεις επειδή εαν βγω απο την προστατευτική φουσκίτσα μου,η οποία ακόμη κρατάει κι ας έχει γεμίσει τρύπες,μπορεί να ταραχτώ ακόμα περισσότερο.

Αυτα.